ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦਵਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸਾਡੇ ਕੰਨਾਂ ਰਾਹੀਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਆਓ ਆਪਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰੀਏ-ਆਓ ਆਪਾਂ ਝੂਠੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਛੱਡ ਦੇਈਏ।

ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੇ ਫੁੱਲ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਦੀ ਅਰਥਪੂਰਨ ਸ਼ਕਤੀ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸੁਸਤ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਜਗਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।-ਐਡਵੋਕੇਟ ਕਿਸ਼ਨ ਸਨਮੁਖਦਾਸ ਭਵਨਾਨੀ, ਗੋਂਡੀਆ, ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ

ਗੋਂਡੀਆ -///////////////ਇਸ ਸੁੰਦਰ ਰਚਨਾ ਵਿੱਚ, ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨ, ਦਿਲ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਇੰਨਾ ਭੰਡਾਰ ਜੋੜਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹਰੇਕ ਗੁਣ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਨਿਖਾਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਉੱਤਮ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇਗੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖ ਅਜਿਹੀ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਹਾਂ ਕਿ ਅੱਜ, ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਦੂਜੇ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਰ ਕਾਰਜ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਭਾਵਨਾਵਾਂ, ਕਾਰਜਾਂ, ਗੁਣਾਂ ਅਤੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ, ਬੇਕਾਰ ਅਤੇ ਵਿਅਰਥ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। “ਮੈਂ” ਦੀ ਹੰਕਾਰੀ ਭਾਵਨਾ ਦੁਆਰਾ ਅਸੀਂ ਇਸ ਵਿਕਾਰ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਵਜੋਂ ਪਾਲਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਤਾਂ ਗੱਲ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿਓ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਦਵਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰੇਗਾ। ਫੁੱਲ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਾਂਗ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਇੱਕ ਅਰਥਪੂਰਨ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸੁੱਤੀ ਹੋਈ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਜਗਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਟੀਚੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ, ਐਡਵੋਕੇਟ ਕਿਸ਼ਨ ਸਨਮੁਖਦਾਸ ਭਵਨਾਨੀ, ਗੋਂਡੀਆ, ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ, ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਸੁਭਾਅ ਮਿੱਠਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਇਹ ਮਿਠਾਸ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਾਡੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਟੀਚਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੇ ਲੇਖ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਇਸ ਚਿਕਿਤਸਕ ਖੁਸ਼ਬੂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਾਂਗੇ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਸ਼ਬਦਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਮ ਅੰਤਰ ਹਨ। ਮੁੱਖ ਅੰਤਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਧੰਨਵਾਦ, ਵਧਾਈ, ਉਤਸ਼ਾਹ, ਜਾਂ ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਯੋਗਤਾ, ਮੁੱਲ ਜਾਂ ਉੱਤਮਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿਰਪੱਖ ਮੁਲਾਂਕਣ ਜਾਂ ਮਾਨਤਾ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਜਾਂ ਵਿਚਾਰ ਦੇ ਯੋਗ ਸਮਝਦੇ ਹੋ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ, “ਤੁਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦਲੇਰ ਹੋ।” ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਿਸੇ ਆਕਰਸ਼ਕ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਮਾਨਤਾ ਜਾਂ ਚਿੰਤਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਮੂਰਤੀ ਦਾ ਕੰਮ, ਇਸਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨੂੰ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਜੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ, “ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਅਤੇ ਸਮਰਪਣ ਲਈ ਜਨਤਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।”

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਜੋ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਆਇਤ ਹੈ:ਅਰਥ: ਅੱਠ ਸਰਵਉੱਚ ਗੁਣ ਜੋ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ: (1) ਬੁੱਧੀ, (2) ਕੁਲੀਨਤਾ, (3) ਸੰਜਮ, (4) ਗਿਆਨ, (5) ਬਹਾਦਰੀ, (6) ਘੱਟ ਬੋਲਣਾ, (7) ਦਾਨ ਦੇਣਾ, ਅਤੇ (8) ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮੂਹਿਕ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਰਤਣਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਲੋਕ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ-ਸਮਝੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅਸਫਲਤਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਅਤੇ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਇਸ ਸੁਭਾਅ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ। ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਮਨ ਜਾਂ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਕ ਸੰਤ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਵਿਅਕਤੀ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਗੁਰੂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਉਹ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਦੋਸਤੋ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਬੁੱਧੀ। ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਗਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਚੰਗੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਕੇ, ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਦਲੇਰ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਮ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੁਸ਼ਕਲ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਘਬਰਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਇਹੀ ਕਰਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੋਚ-ਸਮਝ ਕੇ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਦੋਂ ਬੋਲਣਾ ਹੈ, ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਕਦੋਂ ਬੋਲਣਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸਤਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਧਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਨ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੁੱਖ-ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਵੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਲੋੜ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਲੋੜ ਸਿਰਫ਼ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਵੱਡਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਘਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਕੂਲ-ਕਾਲਜ, ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੱਕ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਬੱਚੇ ਦੇ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਭਵਿੱਖ ਵੱਲ ਵਧਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਵਾਹ! ਤੁਸੀਂ ਇੰਨਾ ਔਖਾ ਸਵਾਲ ਹੱਲ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਸ਼ਾਬਾਸ਼! ਇਹ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਵਾਕ ਛੋਟੇ ਮਨ ‘ਤੇ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੇ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮਾਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਦੂ ਹੈ! ਬੱਚੇ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਮਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਵਾਕ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਮਹਾਨ ਕਵੀ ਕਾਲੀਦਾਸ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, “ਸਤੋਤ੍ਰੰ ਕਸਯ ਨ ਤੁਸ਼ਟਯੇ।” ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਤੋਂ ਕੌਣ ਪ੍ਰਸੰਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ? ਵੇਦਾਂ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਈ ਭਜਨ ਹਨ। ਰਾਮਚਰਿਤਮਾਨਸ ਦੇ ਕਿਸ਼ਕਿੰਧਾ ਕਾਂਡ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਹਨੂੰਮਾਨ ਨੂੰ ਸੀਤਾ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ ਅਤੇ ਗੁਆਚ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਰਿੱਛ ਰਾਜਾ, ਜੰਬਵਨ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਦਿੱਤੀ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ, ਇੱਕ ਮੋੜ, ਇੱਕ ਅਦਿੱਖ ਜ਼ਹਿਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕੁਝ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਅਦਿੱਖ ਜ਼ਹਿਰ ਛੁਪਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਸਾਨੂੰ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਹੰਕਾਰ ਵੱਲ ਵੀ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਲਿਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਧੀਰਜਵਾਨ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ ਲੋਕ ਤੁਰੰਤ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨੂੰ ਹਜ਼ਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੂਰਖ ਲੋਕ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਸੁਣ ਕੇ ਹੰਕਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ “ਮੈਂ” ਹੋਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। “ਮੈਂ” ਲਗਭਗ ਦੂਜੀ ਮੌਤ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਾਡੀ ਹਉਮੈ ਨੂੰ ਵਧਾ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦਾ ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ।

ਦੋਸਤੋ, ਚਾਪਲੂਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਚਾਪਲੂਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅੰਤਰ ਹੈ। ਚਾਪਲੂਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਅੰਤਰ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਚਾਪਲੂਸੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਾਂ ਬੇਈਮਾਨ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੱਚੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਦੂਜੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਕੁਝ ਉਧਾਰ ਲੈਣਾ, ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਚਾਪਲੂਸੀ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਅਤੇ ਬੇਈਮਾਨੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਦੋਸਤੋ, ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਗੰਭੀਰ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੂਰਖ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੋਲਾ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਸੁਣੋ ਅਤੇ ਭੁੱਲ ਜਾਓ। ਫਿਰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੇ ਲਾਭ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਅਦਿੱਖ ਹਨ ਪਰ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋਣਗੇ। ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫਾਇਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੌਰਾਨ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਭਾਵੇਂ ਜੋ ਵੀ ਹੋਣ, ਤੁਸੀਂ ਆਲੋਚਨਾ ਦੌਰਾਨ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਵੋਗੇ। ਇੱਕ ਧੀਰਜਵਾਨ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਆਲੋਚਨਾ ਦੌਰਾਨ ਤਾਕਤ ਲਗਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੂਰਖਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭਟਕਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ।

ਇਸ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਉਪਰੋਕਤ ਵਰਣਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪਾਵਾਂਗੇ ਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦਵਾਈ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸਾਡੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਘੁਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਨ ਤੋਂ ਦਿਲ ਤੱਕ। ਆਓ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨਾਲ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰੀਏ – ਆਓ ਅਸੀਂ ਝੂਠੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਛੱਡ ਦੇਈਏ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੇ ਫੁੱਲ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ, ਅਰਥਪੂਰਨ ਸ਼ਕਤੀ ਵਾਂਗ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸੁਸਤ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਜਗਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

-ਕੰਪਾਈਲਰ ਲੇਖਕ – ਕਿਆਰ ਮਾਹਿਰ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਸਾਹਿਤਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੇਖਕ ਚਿੰਤਕ ਕਵੀ ਸੰਗੀਤ ਮਾਧਿਅਮ  ਸੀਏ(ਏਟੀਸੀ) ਐਡਵੋਕੇਟ ਕਿਸ਼ਨ ਸਨਮੁਖਦਾਸ ਭਵਨਾਨੀ ਗੋਂਡੀਆ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ 9284141425